Kazası yok bu borçların Sevgili...

Sevdanın hasıdır;
Kalp ile hatırlayıp,
Dil ile yâd etmek.
Gaflettir seven gönüle!
Sükunete terk etmek Yârini,
Namazı terk misali.
Kazası yok bu borçların Sevgili...

Zeynep Gül

Tevekkül...

Biz aciziz kudret Allah'ın
O'na bırakıp tevekkül lazım
Bir tek umut, gücü duaların
Takdiri Ilahi karşısında nâçarım

Kader deyip boynumu eğdim
Gözlerin diye her gece yıldızları seyrettim
O'ndan gelene karşı durulmaz bilirim
Karşılaştırır yine Mevlam, sen isen kaderim...

Zeynep Gül

Yolumu aydınlatan dostlugun da yetiyordu...

Evine hoş geldin!…

Kanserden muzdarip olan bir gencin, gördüğü ışın tedavisi, kemoterapi sebebiyle saçları dökülmüş,

 bu halinden utanmış, çekinmiş, arkadaşlarının arasına nasıl çıkacağını düşünüyormuş.

Tam evine gelince, evinin önünde onları görmüş.

Yaklaşık 50 arkadaşı onu karşılayıp: “Evine hoş geldin!” demişler ama onu asıl şaşırtan başka bir şeymiş:

50 arkadaşı da kafalarını sıfıra vurmuşlar, aynen onun gibi!

.

“Mü’minler, birbirlerini sevmekte, birbirlerine acımakta ve birbirlerini korumakta bir vücut gibidirler.

Vücudun herhangi bir azası rahatsız olursa diğer azaları da bu yüzden ateşlenir ve uykusuz kalır.”

.

Buharî

Parmak izlerim gibisin...

Birlikte büyüttüğümüz sevgim yanı başımda. Yaşarım sevgimi her koşulda, seninle ya da sensiz, cesurca.

Zeynep Gül

Ölüm; Doğum

Ne güneşin kaldı ne kamerin ışığı,
Kaybettiler sanki nurunu, yitirdiler ışısını…
Gündüzler! Geceden daha karanlık daha soğuk,
Yalnız rüyalarda bir nebze ısı bir nebze ışık…
Ne yaşamın kaldı ne hayallerin tadı,
Yitirdiler sanki gerçekliğini; hepsi yalan girdabı…

Zeynep Gül

....

Solumdan geçen yolları bilen yok senin dışında.
Bu kadar karanlık değildi buralar
Bu kadar uğraksız olmazdı selamın..
Sana bakarken bile sakardım ben değil mi?
Bir kibrit çöpüyle, koca koca yürekleri yakardım.
Bilmem kaç kez senden düşerdim de
Yine de sen koluma girersen kalkardım.
Şimdi;
Beceriksizliğimi yüzüme var hadi, çekinme;
Ben kim, sensiz yaşayabilmek kim!

Faruk Köse

Bir Zamanlar

Giden gitmistir, biliriz. Ne gidisine anlamlar yükleriz, ne de gelisini bekleriz. Giden gitmistir..

Fakat giden giderken biraktiklariyla hala nefes verdiginin farkinda degildir, cünkü biz biliriz;

"Ayrılık da sevdaya dâhil çünkü Ayrılanlar hâlâ sevgili"

Sadece bir kare.. hatiraya dahil.

Karsilikli kalp dokunmalar/imiz. Demistim ki; ve demisti ki.

Kainatta

o ve benden gayri nesne

kalmamış gibi

yalnız

ikimizi düşünüyorum.

Sana bakan her göz, ömrümü kısaltıyor.

Gözlerimi açsam da sen çıksan karşıma

Gel beni azad et kayboldum karanlıkta

yer ve gök bürünüp karanlığa

arşı âlâ daldığında uykuya

ay'ın sûretinde gör beni!

Şimdi ”Elif” kokulu adının en /ram/ haline Şükür ediyorum

Ve … -bil/ki !!!

Sadece gözlerinin rengine yazıyorum …

Hani diyorum,

Tutup sımsıkı ellerimden

Gömüversen gözbebeklerinin kahvesine beni...

Göz deyince bir de ses geldi aklima etkendir hani, yani demem o ki;

Sesin ne kadar benziyor sana..

Şimdi uzaklarda bir çiçeksin; benzersiz.

Bense kuru bir dal; ararım ellerini...

Sende kendime ait birşeyler buluyorum.

Bir resim, gizemli bir gülüş, naz, kapris, güzellik.

Hayır, bunlar sen değilsin.

Sen bu değilsin.

Farklı birşey.

Biblolar, kitaplar, kartpostallar, şiir defterin.

Hayır, bunlar da değil.

Evet sende kendime ait birşey buluyorum.

Şu çılgın fikirlerin, ya da umarsız davranışların.

Ne bileyim, renkler eklemek istemen kırlangıcın kanadına,

her akşam balkonunda dudak payı bırakılmış hüznü yudumlaman.

Bazen de yüzünde bir karış melalle görmem seni.

İşte bunlar sensin.

Bitmez tükenmez hayallerin, merakın, hobilerin, yakınmaların,

aşkın ve her seferinde sana yenilen gözlerim.

Konu-komşu, dedikodu kimin umurunda.

İkide bir yüzüme çarpılan bir günah gibisin.

Yine de seviyorum seni,

aklının eremeyeceği kadar.

Kalbime sığmaz oldun.

Güneş altında söylenmedik söz yokmuş..

Bu yüzden geceleri söylüyorum sevdiğimi..

Ne gece ne gündüz yokmuş söylenmemiş söz.

Ben de söylenmişleri söylüyorum yeni biçimde..

Hiç bir biçim kalmamış dünyada denenmedik...

Bende susuyorum sevgimi saklayıp içimde....

Duyuyorsun değil mi suskunluğumu nasıl haykırıyor...

Susarak sevgisini ilan eden çok var sevgilim .

Ama bir başka seven yok benim sustuğum biçimde...

Fotoğraf çektirmek için yan yana getirilmiş iki nesne değiliz biz

Güvercin curnatasında yan yana akan iki güverciniz

Mesafeler birleştirdi bizi bir de sözler..

O kadar !

Acılar ne büsbütün yeryüzünden kaldırılıyor,
ne de insan büsbütün acıya boğuluyor;
bıktırmamak için acıların yüzüne biraz tebessüm sürülüyor,
o kadar!..


| Sadik Yalsizucanlar

Dert etme

Dert etme, iyiyim ben
Ara sıra mahşer
Ara sıra yaşama hırsı...

Zamansız kör oldu gözlerim

Yavaşca dokun yaralarıma. Yavaşca..
Annesi dün ölmüş çocuklara dokunurcasına, şefkatle..
Bin yıllık mushâfın sayfalarına nasıl dokunursa insan, öyle dokun..
Ben kolayca incinirim bilirsin.
Kolayca hasta olur,
kolayca vazgeçerim zor olan ne varsa.
Kolayca doğmuşum annem öyle söylüyor..
( .... )

Bir nefeste doğmuşum gece yarısı.
Bir nefeste ölürüm biliyorum. Zamansız ölürüm.
Seni zamansız gördüm meselâ.
Zamansız kör oldu gözlerim. Zamansız yaşlandım.


- Tarık Tufan

Kan Revan İçinde

Sevdadan bir uğultu kulaklarımda
Adını unutmaya meyilli
Gözlerin gözlerimde âmâ körlüğünde
Dudaklarım kuraklıkta kalmış
Kan revan içinde...

Zeynep Gül

Söz Sana...

Zor ayriligi yazmak,
Cümle olmak istemiyor kelimeler,
Ne gece sahit olmak istiyor,
Ne vesile oluyor kagit ve kalem,
Duygu selin durasi yok ki...
Ne olur el versen icli kalem,
Ne olur acsam yüregimi sana temiz sayfam,
Ates misali dökülenlerden cikan yangin mi tedirgin eden ?
Söz sana kalem,
Beddualar dökülmeyecek dilimden.

Zeynep Gül

Bu kadar mıydı ?

Daha başından “girme bu kalbe” demiştim,
“Yolgeçen hanı değil; tek sahibi olacak” söylemiştim…
 Bir gün gideceğini bile bile fethettin,
 Bu kadar mıydı yere göğe sığdıramadığın sevgin?

Zeynep Gül

Aslımda bile asılsızım..

Bir yanım sende emanet hâlâ..
Yan'sızım..
Zaman'sızım..
Derman'sızım..
Giden kim, kalan biz miyiz?
Kalan'sızım..
Yalansızım..
İçimden çıkmadın hiç desem..
İçimde kalan tek sızım..
Hâlâ anlamadın mı?
Sol yanım sende emanetken
Aslımda bile asılsızım..

Faruk Köse

Kimsenin Kalbi

 

Boşa akarken günler
Durmadan bir suyu övüyorlar burada,
Sürekli aynı şeye bakmaktan geliyorlar
Ayrıntılı bilgi Yoksulluk Kitabı’nda…

Boğazda balık sözü, hiç tutulmamış
Zengin kalkışı, bütün bu konulardan…
Bağlayıp bir yere şükür ipini
Dönüyorlar, bıkmaktan.

Günlerden şubat mı, öyle geçiyor
Ölümün sözünden çıkmayan zaman…
Gördün, gösterdin, hepsi bu kadar!
Kaç bakalım, yangından.

Bir şüphesin sen, dünyanın içinde
Geceden gündüzden ve diğerinden
Sessiz sedasız gitmeden önce;
Sevgili ve uçurum, aynı şey, bak sözlüğe.

İbrahim Tenekeci, Fakirlere Yeni Şeyler

Lakin zaman, mekan farklı karşılaşmamız zor...

 

 

Yolculuğa çıkıyorum dönüşü olmayan
Gittiğim yer çok ırak, ıstırap vadileri
Sevginin, umudun adı anılmayan
Beklenen vakit; gitme vakti geldi...

Zeynep Gül

Zifiri

 

Gözümden akan yaşların eşliğindeki hüzünle seviyorum seni.
Içimin yangını, kalbimin sancısı , yüreğimin korkusu ile...
Tüm hastalıkları çekercesine, şıfasız, dermansız,
Devasız seviyorum.
Bir ölünün sevgisi kadar sonsuz, cansız bedenimle,
Yapayalnız ömrümle seviyorum seni.
Gittiğin kadar, gelmeyişinle tutunuyorum sana...
Yokluğundaki sızı, ellerimdeki yara,
Yüzümdeki zifiri karanlığın ifadesi ile bekliyorum.
Gittiğin kadar olsan da,
Gelmeyecek olan ayak izlerin hayalini kuruyorum.
Sessizliğin yankısındaki çığlıkları duyuyorum;
Severken seni...
Ölümün tadı tatlanıyor dilimde her an her saniye;

Sevdiğim için seni...

Zeynep Gül